Toubkal

Ο Henri Fantin-Latour έλεγε: ”Ζωγραφίζουμε τους ανθρώπους όπως ζωγραφίζουμε τα λουλούδια σε ένα βάζο…αλλά τι γίνεται με την εσωτερικότητα…Η ψυχή είναι σαν τη μουσική που παίζει πίσω από το πέπλο της σάρκας. Δεν μπορείς να τη ζωγραφίσεις αλλά μπορείς να την κάνεις να την ακούσουν».

Να γίνει αισθητή η ψυχή των ιδιοκτητών, μαζί με τις αναμνήσεις και τις ρίζες τους, ήταν το σημείο εκκίνησης.

Οι ιδιοκτήτες, λάτρεις της τέχνης και της δεκαετίας του ‘60, ήθελαν έναν χώρο που να αντικατοπτρίζει τα κοινά τους πάθη και τις προηγούμενες εμπειρίες που έζησαν χωριστά: αυτός στη Βενετία, εκείνη στο Μαρόκο, ενώθηκαν στο Μιλάνο. Ο χώρος χρειαζόταν μια ιστορία για να ανταποκριθεί στις συναρπαστικές ζωές των ιδιοκτητών. Ξεκινώντας από μια ανάλυση των εικόνων – κοινών και διαφορετικών – που κουβαλά ο καθένας τους, αναπτύξαμε μια υβριδική και ομοιογενή γλώσσα, η οποία είναι συντονισμένη με τις προσωπικότητες τους.

Χειρουργικές αλλαγές στη διάταξη του χώρου βελτίωσαν τη συνολική ροή. Για ένα πιο σύγχρονο αποτέλεσμα, ο χώρος αναδιαμορφώθηκε χάρη στον συνδυασμό κλασικών αρχιτεκτονικών στοιχείων και μιας εκλεπτυσμένης και ζωηρής χρωματικής παλέτας. Το χρώμα γίνεται δομικό στοιχείο από μόνο του, επικοινωνώντας με την τέχνη, τη χειροτεχνία και το σχέδιο. Τα έπιπλα είναι μια συλλογή από αντικείμενα, πίνακες από ιδιωτικές συλλογές και αντίκες ·ένα μοναδικό μείγμα που αντικατοπτρίζει τις προσωπικότητες των ιδιοκτητών. Όπου ήταν δυνατόν, τονίστηκε  το χειροτεχνικό στοιχείο, από το σιδερένιο χωριστικό, από το backsplash σε μπλε καλσίτη, από το έπιπλο μπάνιου με μαροκινές αναφορές στα φωτιστικά και τους καθρέφτες από φυσητό γυαλί.

Architecture & Interior design: NOMASS